Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2009
ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (31-10-09) ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟ ΜΩΡΟ ...
Στίχοι: Κώστας Τζάνος
Μουσική: Φίλιππος Πλιάτσικας
Πρώτη εκτέλεση: Ελεωνόρα Ζουγανέλη
Σαν υγρασία πρωινή με ζωντανεύεις
Στο αστραφτερό σου πουθενά με τριγυρνάς
Με ρίχνεις στη φωτιά από ένα όνειρο και με ξυπνάς
Γέμισε χώμα ο αέρας που αναπνέεις
Το τελευταίο σου τσιγάρο έγινε σκόνη
Πέρασε δίπλα μου η νύχτα σου αμίλητη σε μια οθόνη
Όμως εγώ θα είμαι δίπλα σου κι ας άργησα
Θα σε προλάβω στο λιμάνι ξημερώματα
Θα πέφτουν γύρω μας μικρά βεγγαλικά
Χιλιάδες χρώματα
Γέμισε χώμα ο αέρας που αναπνέεις
Το τελευταίο σου τσιγάρο έγινε σκόνη
Πέρασε δίπλα μου η νύχτα σου αμίλητη σε μια οθόνη
Σαν υγρασία πρωινή με ζωντανεύεις
Και όποιος δεν τόλμησε να φτάσει μέχρι εδώ
Πηδάει κλείνοντας τα μάτια στον γκρεμό και πετάει
Όμως εγώ θα είμαι δίπλα σου κι ας άργησα
Θα σε προλάβω στο λιμάνι ξημερώματα
Θα πέφτουν γύρω μας μικρά βεγγαλικά
Χιλιάδες χρώματα
Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2009
ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (30-10-09)
Στίχοι: Βάγια Καλαντζή
Μουσική: Γιάννης Κυφωνίδης
Πρώτη εκτέλεση: Άννα Βίσση
Ότι κι αν κάνεις
Τα όρια μου δεν τα πιάνεις
Τα έχω αλλάξει από καιρό
Το χρόνο σου χάνεις
Εκεί που είμαι δεν με φτάνεις
Τσάμπα χτυπάς, ακόμα ζω
Γιατί έχω αλήτισσα ψυχή και δε πονάω
Ξέρω να αντέχω και να κλείνω μια πληγή
Κι αν δεν αξίζει κάτι πάντα προσπερνάω
Είμαι απ’ τα πάθη μου πολύ πιο δυνατή
Έχω αλήτισσα ψυχή και δε φοβάμαι
μπορώ και κάνω κάθε μέρα νέα αρχή
για ότι τέλειωσε ποτέ μου δε λυπάμαι
ξέρω να ζω γιατί έχω αλήτισσα ψυχή,
αλήτισσα ψυχή.
Ότι κι αν κάνεις,
δεν μπορείς να με τρελάνεις,
το ξέρω το παιχνίδι σου αυτό.
Κερδίζω χάνεις,
με ότι όρους και να φτιάχνεις
έχω πια μάθει να μπορώ.
Γιατί έχω αλήτισσα ψυχή και δε πονάω
Ξέρω να αντέχω και να κλείνω μια πληγή
Κι αν δεν αξίζει κάτι πάντα προσπερνάω
Είμαι απ’ τα πάθη μου πολύ πιο δυνατή
Έχω αλήτισσα ψυχή και δε φοβάμαι
μπορώ και κάνω κάθε μέρα νέα αρχή
για ότι τέλειωσε ποτέ μου δε λυπάμαι
ξέρω να ζω γιατί έχω αλήτισσα ψυχή,
αλήτισσα ψυχή.
Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2009
TO ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (29-10-09)
Στίχοι: Ελεάνα Βραχάλη
Μουσική: Μαρίτα Χατζηδημητρίου
Πρώτη εκτέλεση: Μιχάλης Χατζηγιάννης
Τέρμα τα ψέματα, σε προκαλώ σε μάχη
θέλω να λιώσουμε, κι ας γίνουν όλα στάχτη
όταν τελειώσουμε, θα 'μαστε εμείς μονάχοι
μα ας αρχίσουμε, νόημα ο φόβος να 'χει.
Τέρμα τα ψέματα, σε προκαλώ απόψε
μαχαίρια βλέμματα, τη λογική μου κόψε
μέθυσα κι ένιωσα να 'μαι θεός για λίγο
πως έχω δύναμη και να 'ρθω και να φύγω
μια καρδιά που ξέρει μόνο ν' αγαπά
κι έχει μάθει να χτυπάει δυνατά
έρωτα κοιτάμε, μη ρωτάς, χτύπα με.
Παρ'τα όλα όλα δικά σου
κάνε τη φωτιά μου φωτιά σου
πάλεψέ με σώμα με σώμα
κάνε με ό,τι θες λίγο ακόμα
σου 'χω τέτοια αγάπη μεγάλη
που δε μοιάζει με καμιά άλλη
τη ψυχή στα χέρια σου αφήνω
όταν με κοιτάς εγώ σβήνω.
Τέρμα τα ψέματα, είναι ο πόθος σφαίρα
φίλα με αλύπητα, κάνε τη νύχτα μέρα
μέθυσα κι ένιωσα να 'μαι θεός για λίγο
πως έχω δύναμη και να 'ρθω και να φύγω
μια καρδιά που ξέρει μόνο ν' αγαπά
κι έχει μάθει να χτυπάει δυνατά
έρωτα κοίτα με, μη ρωτάς, χτύπα με.
Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2009
Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2009
ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (27-10-09)
Στίχοι: Goin'Through
Μουσική: Goin'Through
Πρώτη εκτέλεση: Goin'Through
Και αν νομίζεις πως μπορείς να γλιτώσεις
σε γελάσανε ποντίκι θα πληρώσεις με δόσεις,
πάρε γόμα ή blanco φυλακές για να σβήσεις
και σφουγγάρι με χλωρίνη το WC να γυαλίσεις
Το κεφάλι ψηλά το κορμί τεντωμένο
η πατρίδα σε καλεί σε ζήτα αφοσιωμένο
να ‘χεις κότσια γερά να τιμάς με ανδρεία
όπως κάναν οι πρόγονοι πολεμώντας στην Τροία.
Κι όταν πιάσουν τα κρύα θα σε τρέξω ποντίκι
θα σε στείλω στα ΛΟΚ να σε φάνε οι λύκοι
αραλίκι κομμένα τα αστεία μαζί μου
θα βαράς προσοχή όταν ακούς τη φωνή μου
Μπορεί το μάτι σου απλά να γυαλίζει
πεισμώνω όταν κάποιος μου φωνάζει και βρίζει
πωρώνομαι στ’ αλήθεια σαν καλός center for
από ποντικαράς γίνομαι Ι4
Πόσο ακόμα εδώ ,μόνη μου στο στρώμα αυτό
πότε θα ‘ρθει η στιγμή δεν έχω άλλη υπομονή.
Δεν αντέχω ,(δεν την παλεύω με τίποτα)
κοντά μου να μη σ’ έχω (μέρες μετράω αντίστροφα)
στην αγκαλιά σου τρέχω (μακριά και πέρα απ’ τα σύνορα)
μακριά σου δεν αντέχω (301 και σήμερα)
Μην ψάχνεις για βύσμα δε γλιτώνεις το κλύσμα
ο στρατός ψάχνει άντρες να ‘χουν κότσια και πείσμα
να ‘χουν μπόι δυο μέτρα και ποντίκια πρησμένα
όχι άλλους γιωτάδες με τα αυτιά κρεμασμένα.
Στρατιώτης σημαίνει να ‘σαι πάντοτε βράχος
Και περήφανος κυρίως άμα είσαι και βλάχος
Να αντέχεις να κάνεις θυσίες συνεχεία
Και να ‘σαι οπλισμένος με μεγάλη ανέχεια.
Να μάθεις να βαράς προσοχή και να ξέρεις
Να μην μιλάς ακόμα κι αν φριχτά υποφέρεις
Στα βρόμικα τους σχέδια καμία αντίρρηση
Στρατός άπλα μια ακόμα επιχείρηση.
Δεν περνάν οι μέρες σαν αν κόλλησαν οι δείκτες
Δεν αντέχω στη σκοπιά μακριά σου τις νύχτες
Νομίζω απ’ τα κουνούπια μ’ έχει πιάσει φαγούρα
Μήπως φταίει το χακί ή μήπως φταίει η καψούρα?
Ποσό ακόμα εδώ ,μόνη μου στο στρώμα αυτό
ποτέ θα ‘ρθει η στιγμή δεν έχω άλλη υπομονή.
Δεν αντέχω ,(δεν την παλεύω με τίποτα)
κοντά μου να μη σ’ έχω (μέρες μετράω αντίστροφα)
στην αγκαλιά σου τρέχω (μακριά και πέρα απ’ τα σύνορα)
μακριά σου δεν αντέχω (301 και σήμερα)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)