Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (30-11-2011) ΡΑΣΟΥΛΗΣ Μ., ΜΙΚΡΟΥΤΣΙΚΟΣ Α. ΝΑ ΜΑΣΤΕ ΠΑΛΙ ΕΔΩ ΑΝΔΡΕΑ



Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης
Μουσική: Ανδρέας Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Ανδρέας Μικρούτσικος & Μανώλης Ρασούλης ( Ντουέτο )

Να μαστε πάλι εδώ Αντρέα, οι δρόμοι τρέχουν χιαστί
σημείο χ και μεις παρέα και ας φύγαν χίλιοι δυο καιροί
Μένω κατάπληκτος Μανώλη, δεν ξέρω αλήθεια τι να πω
Πώς γίνεται ο καθένας όλοι και όλοι πώς γίνονται εγώ

Σαν μια Ιθάκη είναι το τώρα, που όλο γυρίζω να τη βρω
και με των Δαναών τα δώρα, γελώ τον δόλιο μου εαυτό
Αμάν βαριά φιλοσοφία, ας πούμε κάτι πιο απλό
καλές οι Η.Π.Α. και η Ρωσία, μα έχω το δράμα μου και γω

Μια από τις σχέσεις που δε ξέρεις, μου φώναξε ένα πρωινό
κάνεις εσύ αυτό που θέλεις, γι' αυτό βαθιά και σε μισώ
Και γω δεν είμαι με τη Μαίρη κι όμως μαζί της έχω γιο
με σεργιανά σ' άγνωστα μέρη χάνομαι, βρίσκομαι και ζω

Ελπίδες μέσα στη φορμόλη και πολλαπλάσιοι οι καιροί
άλλαξε τόσο αυτή η πόλη, μα 'μεινε ίδιο κατιτί
Το πρώτο πρώτο μας τραγούδι, αυτό θαρρώ πως θες να πεις
Κάλλιο στο χώμα το λουλούδι παρά σε βάζο περιωπής

Περνούν γερνούν τα γεγονότα, μα είναι καλό που 'μαστε εδώ
Φαντάσου φτάνει και μια νότα κι αλλάζεις όλο το σκοπό
Νομίζω έτσι και η ζωή μας σαν όπως λεν τα πάντα ρει
Στη θάλασσα η εκβολή μας και όμως γυρνάμε στην πηγή

Ναι το ποτάμι δε στερεύει καθάριο τρέχει το νερό
ενώνει δεν μεταναστεύει πηγή και γη με ωκεανό
Κάλλιο που όσο και να κλαίει ο κάθε που θα νοσταλγεί
η ζήση δε γυρνάει replay κι οι δρόμοι τρέχουν χιαστί

Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (29-11-2011) ΟΝΙΡΑΜΑ-ΚΛΕΨΥΔΡΑ



Στίχοι-Μουσική: Onirama

Επιστρέφω σε λίγο τα ρολά μου κλειστά
θέλω μόνο να φύγω κι ας γυρίσω ξανά
Επιστρέφω σε λίγο κι ας είναι αργά
τ΄όνειρο δεν αφήνω κι ας κοστίζει ακριβά
Επιστρέφω σε λίγο κι ας μην είσαι εκεί
δεν μπορώ άλλο να μείνω κι ίσως μια άλλη στιγμή

Μα πώς να χωρέσει ο χρόνος σε μια ευχή
παράξενο παιχνίδι είναι η ζωή
την κλεψύδρα να γυρνούσα κι ότι βγει
αρκεί να ξαναρχίζαν όλα απ΄την αρχή

Επιστρέφω σε λίγο δε θα πάω μακριά
την αλήθεια θα κρύβω για μια μόνο βραδιά
Επιστρέφω σε λίγο είναι η πόλη μικρή
στην υγειά μας θα πίνω κι ίσως μια άλλη στιγμή

Μα πώς να χωρέσει ο χρόνος σε μια ευχή
παράξενο παιχνίδι είναι η ζωή
την κλεψύδρα να γυρνούσα κι ότι βγει
αρκεί να ξαναρχίζαν όλα απ΄την αρχή

Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2011

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (27-11-2011) ΠΟΡΤΟΚΑΛΟΓΛΟΥ ΝΙΚΟΣ- ΒΟΥΤΑΜΕ ΓΥΜΝΟΙ


Στίχοι: Νίκος Πορτοκάλογλου
Μουσική: Νίκος Πορτοκάλογλου
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Πορτοκάλογλου

Άλλη μια μέρα ίδια σκηνή
άλλη μια νύχτα σαν τη χθεσινή
Άλλη μια ώρα αναμονή
όλα παγώσαν ώσπου να 'ρθεις εσύ

Στην παραλία να πάμε, στην αμμουδιά
να βρούμε αυτό που ζητάμε, μια νέα χαρά
Μα τι είν' αυτά που φοράμε; Kαι από ποια εποχή;
Στη σκιά τα πετάμε και βουτάμε γυμνοί... Βουτάμε γυμνοί

Άλλη μια μέρα δίχως σκοπό
άλλη μια νύχτα το ίδιο ποτό
Ίδια εικόνα, ίδιο καρέ
και αναρωτιέμαι αν θα 'ρθεις ποτέ

Στην παραλία να πάμε, στην αμμουδιά
να βρούμε αυτό που ζητάμε, μια νέα χαρά
Μα τι είν' αυτά που φοράμε; Kαι από ποια εποχή;
Στη σκιά τα πετάμε και βουτάμε γυμνοί... Βουτάμε γυμνοί

Άλλη μια μέρα, άλλη μια νύχτα
άλλη μια ώρα χωρίς μουσική
Μα το έργο τελειώνει που παίζουμε μόνοι
Και η ώρα ζυγώνει για να 'ρθεις εσύ

Στην παραλία να πάμε, στην αμμουδιά
να βρούμε αυτό που ζητάμε, μια νέα χαρά
Μα τι είν' αυτά που φοράμε; Kαι από ποια εποχή;
Στη σκιά τα πετάμε και βουτάμε γυμνοί... Βουτάμε γυμνοί

Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2011

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (26-11-2011) ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΒΑΣΙΛΗΣ - ΣΤΕΛΛΑ



Στίχοι: Γιώργος Οικονομέας
Μουσική: Γιάννης Ζουγανέλης
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Άλλες ερμηνείες:
Βασίλης Παπακωνσταντίνου & Γιώργος Νταλάρας ( Ντουέτο )


Γεμίσαν οι πλατείες με πολυκατοικίες και σίδερα
και κάθε που βραδιάζει η πολιτεία μοιάζει με σινεμά.

Και γω σου λέω Στέλλα, στην αγκαλιά μου έλα να κοιμηθείς.
Είναι μεγάλη η μέρα, αδέσποτη σαν σφαίρα και θα χαθείς.

Σε κάθε της γωνία, δράμα και κωμωδία και κλάματα.
Στους δρόμους ζευγαράκια, έρωτες, τσαλιμάκια και βάσανα.

Και γω σου λέω Στέλλα, στην αγκαλιά μου έλα να κοιμηθείς.
Είναι μεγάλη η μέρα, αδέσποτη σαν σφαίρα και θα χαθείς.

Φώτα μικρά μεγάλα, έργα πορνό και μπάλα για τους φτωχούς.
Στους τοίχους διαφημίσεις, παντού και πάντα λύσεις για τυχερούς.

Και γω σου λέω Στέλλα, στην αγκαλιά μου έλα να κοιμηθείς.
Είναι μεγάλη η μέρα, αδέσποτη σαν σφαίρα και θα χαθείς.

Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2011

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (25-11-2011) ΕΛ. ΠΑΠΑΡΙΖΟΥ-ΠΟΡΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ



Στίχοι: Ελεάνα Βραχάλη
Μουσική: Τόνυ Μαυρίδης & Niclas Olausson & Per Lidén

Για δες τρεμοπαίζω κι απόψε εδώ,
στο τζάμι σου απ' έξω αυτό το θαμπό,
παράθυρο έχεις για πάντα κλειστό,
μια χαραμάδα ζητάω να μπω.

Μέσα να 'ρθω άγγελέ μου
κι ας μη φύγω κ ποτέ μου.

Την πόρτα για τον ουρανό
εσύ θ' ανοίξεις αν μου πεις σ' αγαπώ,
αν μ' ακούς,
σαν κύμα ζω, σε αγγίζω
και βρίσκω το λόγο να ζω.

Μεγάλη πια είμαι για να φοβηθώ,
μικρή για ν' αντέχω έναν κόσμο τρελό.
Οι νύχτες που ξέρουν κρατούν μυστικό
στην πόρτα σου πάλι θ' αποκοιμηθώ.

Μέσα να 'ρθω άγγελέ μου
κι ας μη φύγω κ ποτέ μου.

Την πόρτα για τον ουρανό
εσύ θ' ανοίξεις αν μου πεις σ' αγαπώ,
αν μ' ακούς,
σαν κύμα ζω, σε αγγίζω
και βρίσκω το λόγο να ζω.

Μέσα να 'ρθω άγγελέ μου
κι ας μη φύγω κ ποτέ μου.

Την πόρτα για τον ουρανό
εσύ θ' ανοίξεις αν μου πεις σ' αγαπώ,
αν μ' ακούς,
σαν κύμα ζω, σε αγγίζω
και βρίσκω το λόγο να ζω.

Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2011

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (24-11-2011) ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ ΝΙΚΟΣ -ΣΤΙΓΜΕΣ



Στίχοι: Πολυξένη Βελένη
Μουσική: Νίκος Παπάζογλου
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Παπάζογλου

Είναι κάτι στιγμές,
τρυφερές και λεπτές,
σαν κλωστές τυλιγμένες σ' αδράχτι,
σε γυρνούν απαλά,
σε μεθούν σιωπηρά,
σε γεμίζουν με πείσμα και άχτι...

για όλα αυτά που ζητάς,
για πολλά που πονάς,
για το τίποτε μιας ευτυχίας,
και γυρνάς σαν τρελός,
του καθρέφτη εαυτός,
θύμα-θύτης κακής συγκυρίας.

Πλημμυρίζουν το χθες
μαγεμένες σκιές,
που ξοπίσω μου γράφουν τροχιά,
με κρατούνε θαρρώ
σαν αλήθειες παλιές
σε λαβύρινθο δέσμιο βαθιά.

Είναι κάτι στιγμές,
σα μικρές πινελιές
ζωγραφιάς που δεν έχει τελειώσει,
λείπουν λίγα ακριβά
των χρωμάτων νερά,
για να δώσουν του τόπου τη γνώση.

Για τους κήπους της γης,
για το ροζ της αυγής,
για το κύμα που απόμεινε μόνο,
να χαϊδεύει με αφρούς,
τους πικρούς μας καημούς
και να διώχνει της πίκρας τον πόνο.