ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ- ΞΕΝΑΚΙ (ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ 31-10-2013)

                                                  Απόψε μαυρομάτα μου
σου χάρισα τα νιάτα μου
και βρέθηκα στην ξενιτιά
πουλί σε θάλασσα πλατιά

Ξενάκι είμαι και θα ρθω
στο στρώμα σου να κοιμηθώ
κι αν σε μαλώσουν μην ντραπείς
ξενάκι είμαι να τους πεις

Το φεγγαράκι ρώτησα
πού θα σε βρω αρχόντισσα
και μου είπε ο αυγερινός
εκεί που φέγγει ο ουρανός

Ξενάκι είμαι και θα ρθω
στο στρώμα σου να κοιμηθώ
κι αν σε μαλώσουν μην ντραπείς
ξενάκι είμαι να τους πεις

STEREO MIKE - ΠΕΡΑΙΑ ΜΟΥ ( ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ 30-10-2013)

 

Κι όλα τα αλάνια απ’ τη παλιά τη γειτονιά φωνάζουνε
Περαία μου Περαία
κι όλα τα αλάνια απ’ την παλιά τη γειτονιά φωνάζουνε
Περαία μου Περαία

Ένα κομμάτι για καιρούς παλιούς και φίλους καλούς
απ’ την καρδιά αφιερωμένο για τους πιο κολλητούς
τα φιλαράκια που πιστέψαν σε σκοπούς μουσικούς
κι υποστηρίξαν μια ζωή παρόλο τους παλαβούς... ρυθμούς
Με rock, Hip Hop και ξενιτεμούς
ταξίδια, όνειρα, αφηγήσεις, δάκρυα, jazz και blues
μα η αγάπη τους ζεσταίνει δρόμους μοναχικούς
κι οι αναμνήσεις ζωντανεύουν τις φωνές που ακούς

Κι όλα τα αλάνια απ’ τη παλιά τη γειτονιά φωνάζουνε
Περαία μου Περαία
κι όλα τα αλάνια απ’ την παλιά τη γειτονιά φωνάζουνε
Περαία μου Περαία

Η βάση; Μακρυγιάννη και το λύκειο Βρυώνη
Αφεντούλη το δισκάδικο ο Peavys να χρεώνει
καταλήψεις με Nirvana, G N'R, Παύλο, Βασίλη
Bodycount και Beast boys του θυμού η πρώτη ύλη
Εξορμίσεις Φρεατίδα, μεξικάνικα καπέλα
για φραπέ Πασαλιμάνι, Παπασπύρου πασαρέλα
η παρέα ήταν μοιραία και τα βράδια πάντα ακραία
Rendevouz Μικρή Πλατεία και καιγότανε η Ζέα
All sports κανά μπυρόνι πάντα μ’ Ολυμπιακό
στην πισίνα χαλαρό ποτό με θέα Σαρωνικό
μπασκετάκι στον Διογένη όλοι μες τον πανικό
άντε και κανένα τάβλι, σκάκι στο δημοτικό
Ρεμπετάδικα, Πηγάδα, Ανηφόρι, Τουμπακάρι
στην πλατεία Αλεξάνδρας του Περαία το καμάρι
Καραϊσκάκη το στολίδι Φάληρο έξω από τον σταθμό
κι οι φωνές μας με τα γκολ φτάνανε ως τον ισθμό

Κι όλα τα αλάνια απ’ τη παλιά τη γειτονιά φωνάζουνε
Περαία μου Περαία
κι όλα τα αλάνια απ’ την παλιά τη γειτονιά φωνάζουνε
Περαία μου Περαία

Να μεθάμε και καλά μόνο μ’ αναψυκτικά
με την Έφη και την Νίκη βράδια καλοκαιρινά
να ξυπνάμε 5 Κ με των σκύλων την αγέλη
και να βλέπω σαν τον Batman στα μπαλκόνια τον Λευτέρη
Πότε πρόβες πότε νότες πότε ταβανάτες πόρτες
στην Καστέλλα με βροχή τα μπακούρια σαν ιππότες
με τους Δότες, πλήκτρα, TiVenno, 9o, Οδός 8
με τον Δον και τον Αντώνη jamming δίπλα στον Σταυρό
Απ’ το Τζάννειο Δολιανών με τ’ αρμόνιο τσουληθρών
κι η κολλητή απ’ το τρίτο να φωνάζει μη τυχόν
Να μας σώζαν οι ατάκες του σοφού μας John Depon
τι θα γίνει το μπαράκι σε νησάκι ξωτικών;
Καπαρτίνα, κατηφόρα Μικρολίμανο αντίο
με το τρίκυκλο ο Φωλιάς κατευθύνεται για Χίο
γύρο Sanitas κι ο Σίφης μπιέλα στο κρανίο
καταφύγειο, κομμάτια, 2 μπουκάλια σκέτο θείο

Κι όλα τα αλάνια απ’ τη παλιά τη γειτονιά φωνάζουνε
Περαία μου Περαία
κι όλα τα αλάνια απ’ την παλιά τη γειτονιά φωνάζουνε
Περαία μου Περαία

ΛΟΥΚΙΑΝΟΣ ΚΗΛΑΗΔΟΝΗΣ - ΕΝΑ ΦΙΛΑΚΙ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟ (ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ 29-10-2913)

Ένα φιλάκι είναι λίγο, πολύ λίγο, 
δύο φιλάκια είναι λίγα, τι να πω, 
τρία φιλάκια είναι λίγο, πολύ λίγο, 
δώσε μου τέσσερα αν θες να σ’ αγαπώ

Δώσ’ μου πολλά φιλιά, αμέτρητα, τρελά
κι εγώ βασίλισσα θα σ’ έχω στη καρδιά μου, 
μη τσιγγουνεύεσαι, πάντα να σκέφτεσαι
πως τα φιλιά είν’ η καλύτερη δουλειά.

ΣΟΦΙΑ ΒΕΜΠΟ- ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ (ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ 20-10-2013) ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΕΤΕΙΟΣ 28Η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

Μεσ’ τους δρόμους τριγυρνάνε
οι μανάδες και κοιτάνε
ν’ αντικρίσουνε, 
τα παιδιά τους π’ ορκιστήκαν
στο σταθμό όταν χωριστήκαν
να νικήσουνε.

Μα για `κείνους που `χουν φύγει
και η δόξα τους τυλίγει, 
ας χαιρόμαστε, 
και ποτέ καμιά ας μη κλάψει, 
κάθε πόνο της ας κάψει, 
κι ας ευχόμαστε:

Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά, 
που σκληρά πολεμάτε πάνω στα βουνά, 
παιδιά στη γλυκιά Παναγιά
προσευχόμαστε όλες να `ρθετε ξανά.

Λέω σ’ όσες αγαπούνε
και για κάποιον ξενυχτούνε
και στενάζουνε, 
πως η πίκρα κι η τρεμούλα
σε μια τίμια Ελληνοπούλα, 
δεν ταιριάζουνε.

Ελληνίδες του Ζαλόγγου
και της πόλης και του λόγγου
και Πλακιώτισσες, 
όσο κι αν πικρά πονούμε
υπερήφανα ας πούμε
σαν Σουλιώτισσες.

Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά, 
που σκληρά πολεμάτε πάνω στα βουνά, 
παιδιά στη γλυκιά Παναγιά
προσευχόμαστε όλες να `ρθετε ξανά.

Με της νίκης τα κλαδιά, 
σας προσμένουμε παιδιά

ΒΙΚΥ ΜΟΣΧΟΛΙΟΥ - ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΌΣΟ Σ' ΑΓΑΠΩ (ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ 27-10-2013)

       

Δεν ξέρω πόσο σ' αγαπώ
μέτρο δεν έχει η αγάπη
είναι απ' τον ήλιο πιο ψηλά
και δεν τη φτάνει μάτι.

Ήταν μια σπίθα στην αρχή
και μιας βροχής ψιχάλα
κι έγινε η σπίθα πυρκαγιά
και πέλαγος η στάλα.

Η αγάπη που μας έδεσε
πόνο δε θα γνωρίσει
είμαστε δυο σταλαγματιές
από την ίδια βρύση.

Ήταν μια σπίθα στην αρχή
και μιας βροχής ψιχάλα
κι έγινε η σπίθα πυρκαγιά
και πέλαγος η στάλα.

ΔΗΜΗΤΡΟΥΛΑ ΜΟΥ-ΧΑΡΙΣ ΑΛΕΞΙΟΥ (26-10-2013-ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ) ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΗΝ ΔΗΜΗΤΡΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ

Δημητρούλα μου, 

θέλω απόψε να μεθύσω

και με σένανε

μερακλού μου να γλεντήσω

έλα πάμε στην Ραφήνα αλανιάρα μου

που’χει ψάρια και ρετσίνα παιχνιδιάρα μου

Θα σου φέρω λατέρνα

κάνε κέφι και κέρνα

τα ναζάκια σου άσ’ τα

με τη γάμπα σου σπάσ’ τα

κι όλα εγώ τα σπασμένα

τα πληρώνω για σένα

Δημητρούλα μου, 

τράβα ένα κρασάκι ακόμα

Βάλ’ το κούκλα μου

το ποτήρι σου στο στόμα

ρούφα ακόμα μια ρετσίνα να μεθύσουμε

και το βράδυ, βρε τσαχπίνα, θα γλεντήσουμε

Θα σου φέρω λατέρνα

κάνε κέφι και κέρνα

τα ναζάκια σου άσ’ τα

με τη γάμπα σου σπάσ’ τα

κι όλα εγώ τα σπασμένα

τα πληρώνω για σένα

Ταβερνιάρη μου, 

φέρε μας και κοκκινέλι

κι αγάπη μου

τον καρσιλαμά χορεύει

κούνησε μου το λιγάκι το κορμάκι σου

χτύπα μου το τικι τικι τακ το τακουνάκι σου

Δημητρούλα μου γεια σου!

πάρτα όλα δικά σου!

τα ναζάκια σου άσ’ τα

με τη γάμπα σου σπάσ’ τα

κι όλα εγώ τα σπασμένα

τα πληρώνω για σένα

ΠΑΝΟΣ & ΧΑΡΗΣ ΚΑΤΣΙΜΙΧΑΣ- ΠΟΙΟΣ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΚΥΝΗΓΑ (ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ 25-10-2013)

Ποιος τη ζωή μου, ποιος την κυνηγά
να την ξεμοναχιάσει μες στη νύχτα;
ουρλιάζουν και σφυρίζουν φορτηγά
σαν ψάρι μ' έχουν πιάσει μες στα δίχτυα

Για κάποιον μες στον κόσμο είν' αργά
ποιος τη ζωή μου, ποιος την κυνηγά;

Ποιος τη ζωή μου, ποιος παραφυλά
στου κόσμου τα στενά ποιος σημαδεύει;
πού πήγε αυτός που ξέρει να μιλά
που ξέρει πιο πολύ και να πιστεύει;