Τρίτη 30 Σεπτεμβρίου 2014

ΠΑΣΧΑΛΗΣ ΤΕΡΖΗΣ- ΑΣΥΓΧΩΡΗΤΟ ΜΟΥ ΠΑΡΑΣΤΡΑΤΗΜΑ (ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ 30-9-2014)




Σε πίστεψα απ' την αρχή σε κράτησα κοντά μου,
σου 'δειξα δρόμο μυστικό να μπεις στα όνειρα μου.
Μα δεν κατάλαβα ο τρελός τα τόσα ψέματα σου
κάνεις απλά το κέφι σου δεν δίνεις την καρδιά σου.

Ασυγχώρητο μου παραστράτημα,
λάθος μου μοιραίο και μεγάλο,
τι πληρώνω πες μου ποιο αμάρτημα,
πως απ΄ την ψυχή μου να σε βγάλω.

Τώρα οι νύχτες μου φωτιές κυκλώνουν τη ζωή μου
ένα ατέλειωτο γιατί ματώνει τη σιωπή μου.
Και ξημερώνω με σκιές στο άδειο μου κρεβάτι
πώς να ξεχάσω πόσο φταις που έσβησε η αγάπη.

Ασυγχώρητο μου παραστράτημα
λάθος μου μοιραίο και μεγάλο,
τι πληρώνω θεέ μου ποιο αμάρτημα,
πως απ΄ την ψυχή μου να σε βγάλω.

Ασυγχώρητο μου παραστράτημα
λάθος μου μοιραίο και μεγάλο,
τι πληρώνω πες μου ποιο αμάρτημα,
πως απ΄ την ψυχή μου να σε βγάλω.

Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου 2014

Παύλος Κιαμος, Goin Through -Ματια μπλε (ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ 27-9-2014)




NIVO
Μαμα μια , στο μυαλο μου καμία (καμία)
"καμιά άλλη με την ίδια αξία"
Το χαμόγελο της μια περιουσία
οπτασία, μια αιτία
για μια ακόμα αμαρτία.
Μάμα μία μια γλυκιά τυραννία
κι ενα βλέμμα που 'χει γίνει μανία
μια λαχτάρα που σε στήνει γωνία
περιμένεις να περάσει
έχεις πάλι αγωνία.

ΚΙΑΜΟΣ
Πάντα περίμενα
έστω εφήμερα
για ένα βράδυ
να ξεφύγουμε απο σύνορα
να δραπετεύσουμε
και να μπερδέψουμε
δυο κορμιά πανω στην άμμο
να χορέψουμε.
Μαζί στα όνειρα
και στην ρουτίνα μας
κι όταν πνιγόμαστε
μαζί απο την ζήλεια μας
εγω & εσύ 
σφιχτα στην αγκαλία μου
πάλι,
παλι, πάλι,
παλι, πάλι.

Όλα στα πόδια σου
δεν θέλω χώρια σου
να μην σε χάσω ποτέ
όλα τα δύσκολα
μοιάζουνε τίποτα
στα Δυο σου μάτια τα μπλε.
Μόνο, μόνο 
στα δυο σου μάτια τα μπλε.
Μόνο, μόνο 
στα δυο σου μάτια τα μπλε.

ΝΙVO
Δυναμίτης, κάθε νύχτα με λιώνει
ένα μαρτύριο που ζω
και που ποτε δεν τελειώνει (ποτέ)
Τα βηματα της στην ψυχη μου σαν χιόνι
αφήνει φεύγοντας χωρις μια ματια
χωρις μια συγνώμη.
Πάλι.
Ειρωνέια και η τύχη μαζί της
(κάτι) θα 'θελα να πώ τώρα
για το κορμί της μα 
κρατιέμαι κι αλλο όταν ακούω την φωνή της
όλα αλλάζουν, 
φυλακισμένος μες το κελί της.

ΚΙΑΜΟΣ
Σκια σου γίνομαι
και παραδίνομαι
σ'ολα τα θέλω σου
μόνάχος μου αφήνομε
από τα χείλη σου
και πάλι κρεμομαι
ερωτευμένος δεν το κρύβω
τωρα φαίνομαι.
Ενθουσιάζομαι με κάθε λεξη σου
χαμογελάω σαν χαζός
μόνο στην σκέψη σου
εγω κι εσυ
να σε ΄χω 'δω το θέλω πάλι,
πάλι, πάλι,
πάλι, πάλι.

Όλα στα πόδια σου
δεν θέλω χώρια σου
να μην σε χάσω ποτέ
Ολα τα δύσκολα
μοιάζουνε τίποτα
στα Δυο σου μάτια τα μπλε.
Μόνο, μόνο 
στα δυο σου μάτια τα μπλε.
Μόνο, μόνο 
στα δυο σου μάτια τα μπλε.

Στα δυο σου μάτια τα
Στα δυο σου μάτια τα
Στα δυο σου μάτια τα μπλε

Στα δυο σου μάτια τα
Στα δυο σου μάτια τα
Στα δυο σου μάτια τα μπλε

Στα δυο σου μάτια τα
Στα δυο σου μάτια τα
Στα δυο σου μάτια τα μπλε

Στα δυο σου μάτια τα
Στα δυο σου μάτια τα
Στα δυο σου μάτια τα 
μπλε (καφε)

Όλα στα πόδια σου
δεν θέλω χώρια σου
να μην σε χάσω ποτέ
Ολα τα δύσκολα
μοιάζουνε τίποτα
στα Δυο σου μάτια τα μπλε.
Μόνο, μόνο 
στα δυο σου μάτια τα μπλε.
Μόνο, μόνο 
στα δυο σου μάτια τα μπλε.

Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου 2014

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΠΑΝΤΕΛΙΔΗΣ- ΓΙΝΕΤΑΙ (ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ 25-9-2014)




Αφήνω πίσω στη καρδιά μου
δυο πληγωμένα σ'αγαπώ
κοντά σου έρχομαι καρδιά μου
και περιμένω να σωθώ 

Κοντά σου έρχομαι καρδιά μου
και περιμένω να σωθώ
αφήνω πίσω στη καρδιά μου
δυο πληγωμένα σ' αγαπώ.

Μου λες δε γίνεται
να ξανα είμαστε μαζί
πως αποκλείεται 
και εγώ κομμάτια γίνομαι
μου λες δε γίνεται 
όμως με ένα μου φιλί καρδιά μου 
γίνεται ~ γίνεται ~γίνεται

Αφήνω πίσω στη καρδιά μου
ένα μεγάλο χωρισμό
κοντά σου έρχομαι καρδιά μου
και περιμένω να σωθώ

Κοντά σου έρχομαι καρδιά μου
και περιμένω να σωθώ
αφήνω πίσω στη καρδιά μου
ένα μεγάλο χωρισμό

Μου λες δε γίνεται
να ξανα είμαστε μαζί
πως αποκλείεται 
και εγώ κομμάτια γίνομαι
μου λες δε γίνεται 
όμως με ένα μου φιλί καρδιά μου 
γίνεται ~ γίνεται ~γίνεται [X2]

Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου 2014

ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ - ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ (ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ 24-9-2014)




Aπ' το παράθυρό μου στέλνω
ένα δύο και τρία και τέσσερα φιλιά
που φτάνουν στο λιμάνι
ένα και δύο και τρία και τέσσερα πουλιά

Πώς ήθελα να είχα ένα και δύο
και τρία και τέσσερα παιδιά
που σαν θα μεγαλώσουν όλα
θα γίνουν λεβέντες για χάρη του Πειραιά

Όσο κι αν ψάξω, δεν βρίσκω άλλο λιμάνι
τρελή να με 'χει κάνει, όσο τον Πειραιά
Που όταν βραδιάζει, τραγούδια μ' αραδιάζει
και τις πενιές του αλλάζει, γεμίζει από παιδιά

Aπό την πόρτα μου σαν βγω
δεν υπάρχει κανείς που να μην τον αγαπώ
και σαν το βράδυ κοιμηθώ, ξέρω πως
ξέρω πως, πως θα τον ονειρευτώ

Πετράδια βάζω στο λαιμό, και μια χά-
και μια χά-, και μια χάντρα φυλακτό
γιατί τα βράδια καρτερώ, στο λιμάνι σαν βγω
κάποιον άγνωστο να βρω