Δευτέρα 27 Ιουλίου 2015

Ελένη Φουρέιρα - Άνεμος Αγάπης (ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ 27-7-2015)




Τόσα που είχα να σου πω, όμως χαθήκαμε έτσι τυχαία σε συνάντησα στους δρόμους είπα ''καρδιά μου, φύγε, πες πως δε βρεθήκαμε μη μου μιλάς, δε θέλω πια δικούς σου νόμους'' 

Γιατί δεν τρέχεις να μου πεις πως μ' αγαπάς 
Γιατί το δρόμο δε μου κλείνεις να μη φύγω
Γιατί σαν Άνεμος Αγάπης με κοιτάς
Γιατί όλα μέσα μου φωνάζουνε να μείνω 

Δε μου μιλάς δε μ' αγκαλιάζεις δε μπορείς και τη φωνή μου που τρελάθηκε την πνίγω
Τόσα που είχα να σου πω... στο δρόμο τα' ριξα δεν έχεις τίποτα για μένα από δικό σου πόσο σε άλλαξε ο καιρός, πόσο σε άδειασε μοιάζει με πέτρα στο βυθό το πρόσωπό σου 

Γιατί δεν τρέχεις να μου πεις πως μ' αγαπάς
Γιατί το δρόμο δε μου κλείνεις να μη φύγω 
Γιατί σαν Άνεμος Αγάπης με κοιτάς
Γιατί όλα μέσα μου φωνάζουνε να μείνω 

Δε μου μιλάς δε μ' αγκαλιάζεις δε μπορείς και τη φωνή μου που τρελάθηκε την πνίγω Καρδιά μου πες, πες πως δε βρεθήκαμε σε τέτοια αγάπη δε με δίνω.

Σάββατο 25 Ιουλίου 2015

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΜΠΑΝΗΣ - ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ (ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ 25-7-2015)




Πες μου, πες μου, πως τα λάθη, βγάζουν στο σωστό.
Απ΄τα τόσα πάθη πες με ποιό να σκεπαστώ.
Δείξε μου το δρόμο που δε βγάζει σε γκρεμό, να περπατώ.

Το για πάντα πες μου, πες μου, πως το συζητάς.
Μες στο αίμα μου ζωή και θάνατο σκορπάς.
Φεύγεις δίχως να σε νοιάζει, πως για ο,τι χρωστάς πληρώνω εγώ.
Εγώ που αφήνω ορθάνοιχτα, βλέμματα, χάδια, ψέματα..

Κανείς δεν ξέρει, αν η ζωή σε φέρει. 
Κι ας έχει ανάγκη η πληγή να βρει μαχαίρι.
Κανείς δεν ξέρει, πόσο μου λείπεις˙
πόση ανάγκη έχει η ψυχή να μην εγκαταλείπεις.
Ξέρω πως νοιώθεις πόσο φοβάσαι..
Χίλιες φορές με προσπερνάς, και χίλιες πίσω να’σαι
και να ‘χω μόνο, το άδειο σου βλέμμα,
να με κοιτάς από μακριά και να μου καις το δέρμα..

Πες μου, πες μου, τι μου λείπει, τι δεν είχα εγώ.
που 'ψαξα να βρω για σένα κι άλλον εαυτό.
Μα δεν έχει σημασία, όπως κι αν το δω, τελειώνει εδώ.

Λέξεις βρες μου, κάνε κάτι για να ζεσταθώ.
Στις σιωπές σου δεν χωράω ούτε να σταθώ.
Μια μακραίνεις και τρομάζω να σε ονειρευτώ, μια ζεις εδώ.
Εσύ που αφήνεις ορθάνοιχτα, βλέμματα, χάδια, ψέματα.