ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΖΩΝΤΑΝΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ. 24 ΩΡΕΣ ΤΟ 24ΩΡΟ ΠΑΙΖΕΙ ΚΑΛΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΑΠΟ LIVE - ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ -ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΜΕΡΑΚΙ Σ' ΟΛΟΥΣ ΕΣΑΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ.
Χωρίς εσένα είναι μισός Της καρδιάς μου οδηγός γίνε πάλι
Δεν έχω λόγια να σου πω Τόσες φορές πως σ’ αγαπώ Λέξεις και δάκρυα χαθήκαν στη ζάλη
Τόσα ξενύχτια, λόγια μεγάλα πήγαν χαμένα Όμως εγώ θα προσπαθήσω να βρω εσένα
Όλοι μου λένε Να σε ξεχάσω Να προχωρήσω, να προσπεράσω Μνήμες, στιγμές Όλα τα καις Έφυγες λες κι ήταν χτες
Όλοι μου λένε Να σε ξεχάσω Να προσπαθήσω να σε ξεπεράσω Μνήμες, στιγμές Όλα τα καις Έφυγες λες κι ήταν χτες Που ήσουν κοντά μου Που ήσουν κοντά μου
Μα εγώ αρνούμαι να δεχτώ Δε θέλω να παραδεχτώ Ό,τι πίσω δε θες να γυρίσεις Ήθελες χρόνο να σκεφτείς Μαζί μου αν θα ονειρευτείς Ζωή γεμάτη στιγμές κι αναμνήσεις
Τόση αγάπη και υποσχέσεις στον αέρα Η μοναξιά μου τώρα η καλύτερη παρέα Όλοι μου λένε Να σε ξεχάσω Να προχωρήσω, να προσπεράσω Μνήμες, στιγμές Όλα τα καις Έφυγες λες κι ήταν χτες
Όλοι μου λένε Να σε ξεχάσω Να προσπαθήσω να σε ξεπεράσω Μνήμες, στιγμές Όλα τα καις Έφυγες λες κι ήταν χτες Που ήσουν κοντά μου Που ήσουν κοντά μου
Όλοι μου λένε Να σε ξεχάσω Να προχωρήσω, να προσπεράσω Μνήμες, στιγμές Όλα τα καις Έφυγες λες κι ήταν χτες
Όλοι μου λένε Να σε ξεχάσω Να προσπαθήσω να σε ξεπεράσω Μνήμες, στιγμές Όλα τα καις Έφυγες λες κι ήταν χτες Που ήσουν κοντά μου Που ήσουν κοντά μου
Τρεις το πρωί, το πρόσωπό σου ραγισμένο στο μυαλό μου, στα γκρίζα φώτα σε ζητώ. Τρεις το πρωί, και δεν αντέχω να μιλώ στον εαυτό μου, για σένα μόνο ξενυχτώ ...
Δε ξέρω αύριο πού θα `μαι, αν σε ξεχάσω, αν σε θυμάμαι. Δε ξέρω αύριο πού θα `μαι, απόψε χάνομαι για σένα και φοβάμαι!
Τρεις το πρωί, την μοναξιά μου στο κρεβάτι πάλι στρώνω, βουλιάζω μέσα στο κενό. Τρεις το πρωί, με τις σιωπές σου την καρδία μου να κλειδώνω, τι είναι απ' όλα αληθινό ...
Δεν ξέρω αύριο πού θα `μαι, αν σε ξεχάσω, αν σε θυμάμαι. Δεν ξέρω αύριο πού θα `μαι, απόψε χάνομαι για σένα και φοβάμαι!
Μέτρησα τις πιο βαθιές μας διαφορές κι ήταν η σχέση μας αυτές χάιδεψέ τες αν τις δεις ποτέ Κι έπειτα το χρόνο μέτρησα να δω αν προλαβαίνω να σου πω Από μένα πόσα δεν μπορώ
Ό,τι κι αν γίνει ένα να λες πως μ’ αγαπάς χίλιες φορές πως μ’ αγαπάς χίλιες φορές κι εγώ...εσένα Κι αν μείνει τ’ όνειρο μισό κι αν το φιλί χαθεί κι αυτό Ένα να λες σαν να `ναι χθες Πως μ’ αγαπάς χίλιες φορές...
Έψαξα έτσι ένα ψέμα σου να βρω να μην μπορώ να τ’ ανεχθώ και δεν βρήκα ούτε ένα Κι έπειτα μέτρησα πάλι για να δω αν είν’ τα λάθη μου εδώ και δεν έλειπε κανένα...
Απόψε είμαστε κι οι δυο μας σιωπηλοί ακόμα και οι λέξεις φοβήθηκαν τα χείλη το ξέρω θα μου δώσεις ένα φιλί και θα μου πεις να μείνουμε δυο φίλοι
Δε θέλω να 'μαστε ούτε φίλοι ούτε εχθροί Θέλω να μη θυμάμαι κι ούτε να ξέρω πού θα πας και ποια είναι αυτή Θέλω ένα όνειρο μονάχα να 'ναι κι όταν ξυπνήσω το πρωί να είσαι εκεί για να μου πεις να μη φοβάμαι
Δώσ' μου λοιπόν το τελευταίο μας φιλί και ας καπνίσουμε μαζί κι ένα τσιγάρο και φύγε μη γυρίσεις να με δεις δε θέλω να με βλέπεις να πονάω
Δε θέλω να 'μαστε ούτε φίλοι ούτε εχθροί Θέλω να μη θυμάμαι κι ούτε να ξέρω πού θα πας και ποια είναι αυτή Θέλω ένα όνειρο μονάχα να 'ναι κι όταν ξυπνήσω το πρωί να είσαι εκεί για να μου πεις να μη φοβάμαι
Για χίλιους λόγους μ' ένα αστέρι θα το σκοτώσω δεν μπορεί το περσινό μας καλοκαίρι και ότι άλλο σε θυμίζει θά 'χει το τέλος που αξίζει κι ας καίγομαι να 'ρθεις ...για χίλιους λόγους!!!
Για χίλιους λόγους σ' έχω ξεχάσει κι η ζωή σου απο δω δεν θα περάσει, για χίλιους λόγους. Σ' έχω ξεχάσει μα μου 'χει λείψει το παραμύθι σου και των ματιών σου η θλίψη, για χίλιους λόγους. Για χίλιους λόγους σ' έχω ξεχάσει το χωρισμό μας πια τον έχω ξεπεράσει για χίλιους λόγους. Σου έχω μοιάσει μα σε μια στάση τυχαία σ' είδα κι η καρδιά πήγε να σπάσει...για χίλιους λόγους!!!
Για χίλιους λόγους μες το χάρτη είσαι μια πόλη σκοτεινή και δεν σε βρίσκει η αγάπη κι αφού αντέχεις χωρίς εμένα τι με ψάχνεις στα χαμένα μην έρχεσαι εδώ δεν έχεις λόγους
Θυμάμαι Στο κρεβάτι μας να δείχνεις σκεπτική Ακόμη και πλευρό γυρίζαμε Κι ίσως γνωρίζαμε και οι δυο τι θα συμβεί
Θυμάμαι Το κινητό σου να κοιτάς κάθε πρωί Μήπως και μήνυμα σου έστειλε Κι ίσως κρυφά και να απάνταγες μπορεί
Δεν τον ξεπέρασες ποτέ Σ’ ότι ζητούσε έλεγες ναι Μάλλον σπουδαίος θα ‘ναι Μες τη δική του αγκαλιά Αισθάνεσαι πιο ζεστασιά Για ‘σένα δεν φοβάμαι Θα σε προσέχει όπως εγώ Κι αν ξαναγύριζες εδώ Ο ίδιος πάλι θα ‘μαι
Θυμάμαι Στο κρεβάτι μας να δείχνεις σκεπτική Ακόμη και πλευρό γυρίζαμε Κι ίσως γνωρίζαμε και οι δυο τι θα συμβεί
Θυμάμαι Το κινητό σου να κοιτάς κάθε πρωί Μήπως και τάχα ενδιαφέρθηκε Μα πώς σου φέρθηκε ξεχνάς σε μια στιγμή
Δεν τον ξεπέρασες ποτέ Σ’ ότι ζητούσε έλεγες ναι Μάλλον σπουδαίος θα ‘ναι Μες τη δική του αγκαλιά Αισθάνεσαι πιο ζεστασιά Για ‘σένα δεν φοβάμαι Θα σε προσέχει όπως εγώ Κι αν ξαναγύριζες εδώ Ο ίδιος πάλι θα ‘μαι
Θυμήσου όμως το όνειρο που μέσα μου πεθαίνει Όλα τα όνειρα μαζί Και η καρδιά που με πεθαίνει κι όμως δεν τελειώνει Θα σ’ αγαπώ για μια ζωή
Δεν τον ξεπέρασες ποτέ Σ’ ότι ζητούσε έλεγες ναι Μάλλον σπουδαίος θα ‘ναι Μες τη δική του αγκαλιά Αισθάνεσαι πιο ζεστασιά Για ‘σένα δεν φοβάμαι Θα σε προσέχει όπως εγώ Κι αν ξαναγύριζες εδώ Ο ίδιος πάλι θα ‘μαι
Την καρδιά μου πλήγωσες, μ' έκανες και πόνεσα εσύ δε μ' αγαπάς, ούτε με πονάς. Άπονα μου φέρνεσαι, σκέφτεσαι παράλογα, Όπου θες να πας, εσύ δεν μ'αγαπάς.
Μακριά μου να φύγεις, να φύγεις, να φύγεις, δεν θέλω ξανά να σε δώ. Μονάχος να μείνω, να κλαίω, να πίνω κι ας γίνω ρεμάλι σωστό.
Πίστεψα στα λόγια σου που πολλά μου έλεγες, Εσύ δεν μ'αγαπάς, ούτε με πονάς. Φύγε και για μένανε μην ενδιαφέρεσαι, όπου θες να πας, αφού δεν με πονάς.
Μακριά μου να φύγεις, να φύγεις, να φύγεις, δεν θέλω ξανά να σε δώ. Μονάχος να μείνω, να μείνω, να μείνω, κι ας γίνω ρεμάλι σωστό.
Μέσα μου έχω ένα θυμό σαν αλυσίδα στο λαιμό, με θέλει σκλάβο κάνει κακό στο σ’ αγαπώ πρέπει το λάθος μου αυτό να το προλάβω.
Μέσα μου έχω ένα θυμό θα μ' οδηγήσει σε γκρεμό δεν θα νικήσω, ήμασταν ίδιοι μια ζωή μα δεν αλλάξαμε μαζί, έκανες πίσω.
Δεν είναι τρέλα ούτε μανία δεν είναι παραλογισμός αυτό που νιώθω από τη μέρα που έγινες ξαφνικά καπνός. Έτσι όπως φέρθηκες σε μένα ο φόβος βγήκε αληθινός ό,τι έχει μείνει από σένα είναι θυμός.
Μέσα μου έχω ένα θυμό ένα ανεξήγητο κενό, που με πονάει άτιμο πράγμα η πληγή βρίσκει μια ανάμνηση κρυφή και δεν περνάει.
Μέσα μου έχω ένα θυμό που σε κρατάει ζωντανό, είναι αστείο είχαμε μια κοινή καρδιά χτυπούσε μέχρι την βραδιά που 'πες…
Δεν είναι τρέλα ούτε μανία δεν είναι παραλογισμός αυτό που νιώθω από τη μέρα που έγινες ξαφνικά καπνός Έτσι όπως φέρθηκες σε μένα ο φόβος βγήκε αληθινός ό,τι έχει μείνει από σένα είναι θυμός.
Μάλλον ο Θεός σε μένα Το καλό κρατούσε για το τέλος Μ'άλλον σ'είδα να φιλιέσαι Και να δίνεις στη ζωή μου τέλος...
Χάνομαι χάνομαι, σ' αγαπώ μωρό μου Μα έτσι αισθάνομαι, χάνομαι Χάνομαι χάνομαι, σ' αγαπώ μωρό μου Μα έτσι αισθάνομαι Να φεύγω από της ζωής μου το ρυθμό...
Για να σου πω, ως εδώ για μένα ζω Φεύγω στα χαμένα στα 'χω μαζεμένα ένα - ένα Ένα να σου πω ως εδώ για μένα ζω Φεύγω στα χαμένα στα 'χω μαζεμένα ένα - ένα...
Δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα, Κρύο δεν έκανε ποτέ, Έλα απόψε για να νιώσεις, Όπως δεν ένιωσες ποτέ... Θες να πάμε μία βόλτα, σε μια χώρα μαγική, Όπου όλοι διασκεδάζουν, λεν πως είναι ειδικοί, Μα αν γελάσεις έχεις χάσει, λέει ο κανονισμός, Και αν τολμήσεις να χορέψεις, σε απειλεί o αποκλεισμός.
Δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα, Κρύο δεν έκανε ποτέ, Έλα απόψε για να νιώσεις, Όπως δεν ένιωσες ποτέ...
Απ’ την άβυσσο της θλίψης, στα λιβάδια της χαράς, Είναι ένα μικρό πορτάκι, που το πόμολο κρατάς.
Τούτη η νύχτα θέλει πάρτυ, Θέλει ιδρώτα και φωνές, Όχι trendy πασαρέλα και κουλτουρο-συμφορές....
Δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα, Κρύο δεν έκανε ποτέ, Έλα απόψε για να νιώσεις, Όπως δεν ένιωσες ποτέ...
Γίνε το παιδί του ήλιου και το γέλιο της φωτιάς, Γίνε η δύναμη του κόσμου, αλυσίδες για να σπάς, Ιδρωμένη αγκάλιασε με, η αγάπη είναι παντού, Και αν γουστάρεις φίλησε με, να δω τ’ άστρα τ’ ουρανού,
Δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα, Κρύο δεν έκανε ποτέ, Έλα απόψε για να νιώσεις, Όπως δεν ένιωσες ποτέ...
Άλλα θέλω κι άλλα κάνω πώς να σου το πω έλεγα περνούν τα χρόνια θα συμμορφωθώ. Μα είναι δώρο άδωρο ν’ αλλάξεις χαρακτήρα τζάμπα κρατάς λογαριασμό τζάμπα σωστός με το στανιό. Έξω φυσάει αέρας κι όμως μέσα μου μέσα σ’ αυτό το σπίτι πριγκιπέσα μου, το φως σου και το φως χορεύουν γύρω μας απίστευτος ο κόσμος κι ο χαρακτήρας μας. Άλλα θέλω κι άλλα κάνω κι έφτασα ως εδώ λάθη στραβά και πάθη μ’ έβγαλαν σωστό. Ξημερώματα στο δρόμο ρίχνω πετονιά πιάνω τον εαυτό μου και χάνω το μυαλό μου.